Nadpobudliwy pies, jak sobie z tym poradzić

Jeżeli zachowanie Twojego psa jest uciążliwe, sprawdź, czy zwierzę nie cierpi na zespół nadpobudliwości psychoruchowej. ADHD może być uwarunkowane genetycznie lub mieć podłoże zdrowotne. Wczesne wykrycie zaburzenia pozwala na wdrożenie odpowiedniej terapii i zminimalizowanie negatywnych skutków choroby.

Psi entuzjazm w okazywaniu uczuć, ruchliwość i ciekawość świata zazwyczaj są świadectwem zdrowia i szczęśliwego życia czworonoga. Problem pojawia się, gdy zachowanie psa zaczyna być uciążliwe, a objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej uniemożliwiają normalne funkcjonowanie. Wczesne wykrycie ADHD pomaga zrozumieć niecodzienne zachowania pupila. Stosując odpowiednią terapię, można zminimalizować negatywne skutki zaburzenia i poprawić komfort życia swój i pupila.

Jak rozpoznać zespół nadpobudliwości psychoruchowej u psa

Jednym z najczęściej zauważalnych objawów ADHD u psa jest nieustanna potrzeba ruchu. Zwierzę ma problemy z pozostaniem w jednym miejscu, wierci się i jest niespokojne.

Innym łatwo zauważalnym objawem jest nadmierna pobudliwość, bezcelowe szczekanie, warczenie i bieganie.

Psy z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej często mają problemy z odpoczynkiem i zaśnięciem. Zmęczone, zasypiają na chwilę i podrywają się przy najmniejszym szeleście.

Nieustanna gotowość do zabawy, wymuszanie uwagi właściciela, drapanie, niszczenie przedmiotów, nieposłuszeństwo i brak reakcji na wydawane polecenia, a nawet agresja to kolejny objaw ADHD.

Zwierzęta dotknięte tym zaburzeniem mają problemy z koncentracją, są niespokojne i rozproszone i często miewają problemy ze zrozumieniem polecenia, które wydaje właściciel.

Typowe przyczyny ADHD u psa

Podłoże genetyczne to jeden z czynników psiej nadpobudliwości. Odziedziczone po przodkach uwarunkowania genetyczne mają wpływ na zachowanie czworonoga. Tutaj pomocne będą treningi, w tym nauka posłuszeństwa i regularne, długie spacery umożliwiające rozładowanie energii.

Problemy zdrowotne mogą mieć wpływ na zachowanie pupila. Psy z nieprawidłowo funkcjonującą tarczycą i innymi schorzeniami mogą mieć problemy z nadpobudliwością psychofizyczną. W tym wypadku niezbędne będą badania, które pozwolą zdiagnozować problem.

Zaburzenia procesu socjalizacji m.in. zbyt wczesne odstawienie od suki, trzy miesiące to optymalny czas, który szczenię powinno spędzić przy matce, mają negatywny wpływ na jego zachowanie. Zbyt wcześnie zabrany może mieć problemy z socjalizacją, będzie nieufny, przestraszony i zdezorientowany. Innym częstym błędem jest niewłaściwe traktowanie szczeniaka. Zwierzę to nie pluszowa maskotka, tylko żywa i czująca istota, której należy poświęcić czas. Prawidłowa socjalizacja szczeniaka, zapoznawanie go z otoczeniem i innymi zwierzętami, nauka panowania nad emocjami i kontakty z innymi psami, mają ogromny wpływ na jego późniejsze zachowanie.

Błędy wychowawcze to częsty powód niewłaściwego zachowania psa. Rozpieszczany i traktowany pobłażliwie piesek, niesłuchający poleceń i niesforny, w dorosłym życiu będzie wykazywał takie same zachowania. Nie chodzi tu o to, żeby trzymać surowy rygor i nie pozwalać maluchowi na radosną, spontaniczną zabawę i wylewne okazywanie uczuć, ale o stopniowe zapoznawanie pieska z zasadami obowiązującymi w społeczeństwie ludzkim i zwierzęcym. Nauka poprzez zabawę to najlepsza metoda na poprawne budowanie relacji i naukę posłuszeństwa.

Niewłaściwy tryb życia to jeden z elementów negatywnie wpływających na zachowanie psa. ADHD jest często zauważalne u zwierząt, które zostały pozbawione sposobności na rozładowanie nagromadzonej energii. Psy z nadpobudliwością powinny mieć zapewnioną odpowiednio dużą dawkę ruchu. Wybiegane i zmęczone aktywnością fizyczną na świeżym powietrzu będą czuły się spełnione i szczęśliwe.

Terapia i pomoc dla psa z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej

Nadpobudliwość u psa to nie tylko duży problem dla właściciela, ale i dla samego zwierzaka. Pozostawione bez pomocy zwierzę nie radzi sobie z nagromadzoną energią i próbując ją rozładować, często naraża swoje zdrowie. Rozwiązaniem mogą okazać się długie, codzienne spacery zapewniające psu właściwą dawkę ruchu.

Psy z nadpobudliwością wymagają dużego zaangażowania ze strony właściciela. Regularne treningi połączone z zabawą powinny przynieść efekt w postaci wyciszenia i większego zdyscyplinowania zwierzaka. W nauce pomocne będą zabawki i gadżety podtrzymujące zainteresowanie psa szkoleniem. Psy z zespołem nadpobudliwości szybko się dekoncentrują i nudzą. Utrzymanie uwagi zwierzaka jest nie lada sztuką i wymaga od właściciela kreatywności, konsekwencji i odrobiny determinacji.

Regularna praca ze zwierzakiem, nauka posłuszeństwa, odpowiednio dobrane zabawki i smakołyki pomogą wyeliminować niepożądane psie zachowania takie jak niszczenie przedmiotów, drapanie i szczekanie. W trudniejszych przypadkach lub przy bardzo nasilonym ADHD warto skonsultować się z psim behawiorystą. Współpraca ze specjalistą i stosowanie się do wskazówek pomogą wyeliminować niepożądane zachowania u pupila.